Soiuz U / Soiuz 11A511U | |
---|---|
Función | Lanzador espacial de capacidade media |
Tamaño | |
altura | 50,67 m[1] |
diámetro | 2,95 m[1] |
masa | 310.000 kg[1] |
Etapas | 3[1] |
Carga LEO | |
masa | 7200 kg[1] |
foguetes derivados | |
Familia | R-7[1] |
Lanzamento históricos | |
Estado | En produción[1] |
Total de lanzamentos | 753 |
exitosos | 30 |
fallos | 22 |
Fallos parciais | 1 |
Voo inaugural | 18 de maio de 1973[1] |
Último voo | 22 de febreiro de 2017[1] |
Acelerarores – Blok B / 11A511U-0[1] | |
altura | 19,60 m[1] |
diámetro | 2,68 m[1] |
masa baleiro | 3784 kg[1] |
masa cheo | 44.500 kg[1] |
impulsado por | 1 RD-107-11D511[1] |
potencia máxima | 994,3 kN (no baleiro)[1] |
Impulso específico | 264 s (a nivel do mar), 310 s (no baleiro)[1] |
propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
Primeira etapa – Blok A / Soiuz 11A511U-1[1] | |
altura | 27,8 m[1] |
diámetro | 2,95 m[1] |
masa baleiro | 6875 kg[1] |
masa cheo | 105.400 kg[1] |
impulsado por | 1 RD-108-11D512[1] |
potencia máxima | 997,01 kN (no baleiro)[1] |
Impulso específico | 245 s (a nivel do mar), 311 s (no baleiro)[1] |
propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
Segunda etapa – Blok I / Soiuz 11A511U-2[1] | |
altura | 6,74 m[1] |
diámetro | 2,66 m[1] |
masa baleiro | 2355 kg[1] |
masa cheo | 25.200 kg[1] |
impulsado por | 1 RD-0110[1] |
potencia máxima | 298,1 kN (no baleiro)[1] |
Impulso específico | 330 s (no baleiro)[1] |
propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
[ editar datos en Wikidata ] |
O Soiuz U é un foguete espacial da antiga Unión Soviética e da actual Rusia derivado do mísil R-7 creado para lanzar tripulacións e carga á órbita baixa terrestre. Está formado por dúas etapas centrais rodeadas de catro foguetes aceleradores, unha configuración común para os foguetes da familia Soiuz. Foi usado por primeira vez durante o Proxecto de Probas Apolo-Soiuz na década de 1970 e máis tarde usado para lanzar unha variedade de cápsulas Soiuz, naves de carga Progress e diferentes tipos de satélites. É o foguete máis usado na Historia, con máis de 40 anos de uso continuado e máis de 700 lanzamentos á súa conta. O foguete pódese lanzar tanto desde o cosmódromo de Plesetsk como desde o de cosmódromo de Baikonur. Tódalas etapas do foguete usan queroseno e oxíxeno líquido. O foguete transpórtase en horizontal ata a rampla de lanzamento, onde é erguido previamente ao lanzamento.[1][2]